به گزارش روابط عمومی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران؛ دومین کمپین دوره سوم نشست‌های گروهی- حمایتی والدین دارای فرزند کم‌شنوا با هدف افزایش سطح آگاهی، انگیزه و مهارت‌های لازم خانواده‌ها از طریق آشنا شدن با دیگر خانواده‌های هم درد و استفاده از تجربیات و راه‌حل‌های مفید، مشاهده توانمندی‌های کودکان و افراد کم شنوا و دستاوردهای آن‌ها، معرفی کتاب و ارائه مطالب روانشناسی مشاوره‌ای، از سوی گروه شنوایی شناسی دانشکده با حضور 50 نفر از والدین، دانشجویان و اساتید دانشکده درسالن آزادی برگزار شد.

دکتر فرنوش جاراللهی عضو هیئت علمی شنوایی و دبیر علمی این کمپین با بیان جمله‌ای از هلن کلر« نابینایی ارتباط ما را از اشیاء قطع می‌کند، اما ناشنوایی ارتباط ما را با مردم قطع می‌کند» بیان کرد: نشست‌های گروهی والدین دارای فرزند کم شنوا در کنار آموزش‌های فردی کودک در راستای اقدامات جهانی با هدف توانمندتر کردن والدین تشکیل می‌شود.

وی خاطر نشان کرد: از دیگر اهداف این نشست افزایش سطح دانش و اجتماعی کردن دانشجویان شنوایی شناسی و دیگر متخصصین در تیم توانبخشی شنوایی برای پاسخگویی اجتماعی است و تمام تلاش ما این است که این نشست‌ها هر دو ماه یک بار برگزار شود.

جاراللهی مطالبی را پیرامون باورهای نادرست رایج در خصوص ارتباطات اجتماعی ناشنوایان ارائه کرد.

وی افزود: باورهای نادرست در افراد کم شنوا در مورد ناشنوایی و کم شنوایی برخی از افسانه‌های پیشینیان و برخی ناشی از تعالیم اشتباه می باشد مانند: افراد ناشنوا نمی‌توانند صحبت کنند! افرادکم شنوا به خوبی افراد شنوا  نمی‌توانند عهده دار مشاغل اجتماعی شوند! سمعک و کاشت حلزون شنوایی را به حالت عادی باز می گرداند!  از نظر اجتماعی استفاده از سمعک یا کاشت حلزون ناپسند و مایه شرم ساری است ! اگر بلند تر صحبت شود همه افراد کم شنوا یا ناشنوا بهتر می‌فهمند!

در ادامه دکتر امیرعباس طاهری روانشناس بالینی و کاندید مشاوره توانبخشی به طرح موضوع مداخلات هستی شناسانه در انگ زدایی و نحوه برخورد والدین با واژه‌ها و افکار اشتباه جامعه  در این خصوص پرداخت.

 وی تصریح کرد : تصور  و برداشت افراد از واقعیت آنها  را دچار مشکلات می کند نه خود واقعیت

طاهری گفت: والدین باید توانمندی های فرزندانشان را باور داشته باشند.

 وی خاطر نشان کرد:  ما محصور جسم خودمان نیستیم و انسان‌ها فراتر از محدودیت‌هایی هستندکه یک بیماری برایشان فراهم می‌کند.

در بخش دیگری از این نشست بیتا زمانی یکی از اعضای خانواده ناشنوایان گفت: نباید زمان حال را از دست بدهیم  و دائم به دغدغه‌های آینده فکر کنیم و دغدغه اصلی ما باید این باشدکه در حال حاضر فرزندکم شنوای من به چه چیزی نیاز دارد و من چه کاری برای او  باید انجام دهم .

برداشتن یک قدم مثبت در این راه و همین الان، سال ها بعد اثر خوب خودش را به ما نشان خواهد داد.

در پایان این گردهمایی، سعید اکله شنوایی شناس و دانشجوی ارشد مشاوره توانبخشی به معرفی کتاب « کجا میریم بابا؟ » پرداخت و خلاصه ای از کتاب و مطالب مهم آن را برای شرکت کنندگان توضیح داد.

وی  از زبان نویسنده گفت: این کتاب نه یه شاهکار ادبی است نه یک عاشقانه خوشایند،  بلکه درد دل های یک پدر درد کشیده  به زبانی ساده گویا واقعیتی تلخ است، پدری که همه او را طنز پردازی بزرگ و سمبل شادی و نشاط همه محافل می‌دانندکه دو فرزند معلول دارد.

همچنین کلیپی از مصاحبه با مردم درباره باورهای نادرست درباره کم شنوایی و ناشنوایی که به مدیریت درسا سعادتی تهیه شده بود پخش شد.

گفتنی است: در شروع برنامه از مرحوم استاد علی جاراللهی به مناسبت چهارمین سال در گذشتشان یاد شد.

 وی مخترع و عضو سازمان پژوهش‌های علمی صنعتی ایران بود که علاوه بر ساخت انواع دستگاه‌های مورد نیاز شنوایی شناسی و گفتاردرمانی سی سال به تدریس دروس الکترونیک و کالیبراسیون در دانشگاه‌های علوم پزشکی  ایران ،تهران و شهید بهشتی پرداخت.