تاریخچه گروه شنوایی شناسی
روند تشکیل و ادامه کار دانشکده علوم توانبخشی در دانشگاه علوم پزشکی ایران:
دانشکده علوم توانبخشی در دانشگاه علوم پزشکی ایران از سال ۱۳۵۲ در چهار راه کالج مرکزی تحت عنوان "مدرسه عالی توانبخشی و رفاه اجتماعی" با حمایت و پشتکار مرحوم
جناب آقای دکتر سید شجاع الدین شیخ الاسلام زاده پدر ارتوپدی ایران و ریاست جناب آقای دکتر ناصر افتخاری و معاونت آموزشی جناب آقای دکتر محمد تقی طیب با دو ساختمان
استیجاری و پذیرش ۳۹ دانشجو در سه رشته فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتاردرمانی شروع به‌کار کرد. یکسال بعد رشته جدیدی بنام مدیریت توانبخشی در مقطع کارشناسی ارشد
دانشجو پذیرفت که فقط دو دوره ادامه داشت و سپس منحل شد. رشته شنوایی شناسی (ادیولوژی)در سال ۱۳۵۵ با پذیرش ۹ دانشجو، اولین دوره را آغاز کرد و این رشته نیز به جمع
رشته های فوق پیوست. مدرسه عالی توانبخشی و رفاه اجتماعی با ۱۹ هیأت علمی ایرانی و ۵ نفر خارجی (ادیولوژیست‌های مدرس هندی در شنوایی شناسی آقایان وسمورتی و
جایرام بودند)، کار خود را تا انقلاب فرهنگی به همین منوال ادامه داد. پس از آن در خرداد ۱۳۵۹ زمان انقلاب فرهنگی جناب آقای مسعود کنزی سرپرستی دانشکده را به عهده
گرفتند. مدرسه عالی توانبخشی و رفاه اجتماعی در سال ۱۳۶۱-۱۳۶۲، پس از بازگشایی به "دانشکده علوم توانبخشی" تغییر نام و ارتقا یافت.
مقطع کارشناسی شنوایی شناسی
مقطع کارشناسی شنوایی شناسی اولین بار در سطح کشور در دانشگاه علوم پزشکی ایران راه اندازی شد. دانشکده علوم توانبخشی در رشته شنوایی شناسی تا چهارمین دوره (از سال
۱۳۵۵ تا ۱۳۵۸) کارشناس شنوایی شناسی پذیرفت و پس از انقلاب فرهنگی فارغ التحصیل شدند. پس از انقلاب فرهنگی ۵ دوره دانشجوی کارشناسی ناپیوسته (از سال ۱۳۶۱ تا
۱۳۶۵) پذیرفته شدند تا اینکه پذیرش مجدد در مقطع کارشناسی پیوسته از سال ۱۳۶۶آغاز شد و تا امروز ادامه دارد.
مقطع کارشناسی ارشد شنوایی شناسی
دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران پذیرش دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد را از سال ۱۳۷۱ آغاز کرده و تا کنون ادامه یافته است. اولین دوره این مقطع در
دانشگاه علوم پزشکی ایران راه اندازی شد.
مقطع دکتری تخصصی شنوایی شناسی
از سال های ۱۳۶۷-۱۳۶۸ با تلاش بی وقفه دست اندرکاران این رشته زمزمه های طرح تاسیس مقطع دکتری شنوایی شناسی مطرح شد تا اینکه دوره دکترای شنوایی شناسی در سال
۱۳۸۷ تاسیس شد.